Poul Henningsen zaprojektował system trzykrotny w latach 1925–1926. Pierwsze światła korzystające z systemu zostały zaprojektowane na wystawę w Paryżu. Jego praca z Louisem Poulsen trwała aż do jego śmierci w 1967 roku. Przez całe życie PH starał się stworzyć światło bez blasku, bezpośrednie światło tam, gdzie było najbardziej potrzebne, i tworzyć miękkie cienie, używając żarówek żarowych jako źródła światła. System czterech shade został uruchomiony w 1931 roku, aby stworzyć urządzenie, które można by zamontować wysoko i służyć jako alternatywa dla powszechnie używanych żyrandoli. Czterokrotne światło PH zostało zaprojektowane w celu zwiększenia ilości światła emitowanego poziomo w celu zapewnienia większego oświetlenia ścian i półek, niż było to możliwe przy użyciu standardowych świateł trzyosobowych. Został usunięty ze standardowego zakresu Louis Poulsen w latach 40., ale został przeprojektowany w 1979 r. Przez dwóch duńskich architektów - Sophus Frandsen i Ebbe Christensen - dla budynku wystawowego Charlottenborg w Kopenhadze, choć w większym rozmiarze: pH 6½/6. Aby rozwiązać problem niekończących się olśnienia, dwaj architekci postanowili dodać mały niebieski odcień do projektu. Dodali także nową powierzchnię z bardziej matowym, pomalowanym białym odcieniem, aby osiągnąć bardziej równe, wygodne światło - idealne do muzeów i sal wystawowych lub jako ogólne oświetlenie w pokojach o wysokich sufitach. Mniejsza wersja, 5/4½, została stworzona dla sali koncertowej Aarhus w 1984 roku.
